Ja sie zastanawiam po co robisz recycling z tych staroci?

Ja tam nie był bym taki odważny, może się okazać, iż przemówienie Beniamina to śmieci. Aj waj! 

To było do Gospodarza

to sa wrzutki na wabia. Intencja jest, moim zdaniem, taka, ze ktos pociągnie wątek, a potem mozna będzie trąbic , iz na SN jest jaczrejka antysemitników.

Od początku uważam blogera o nicku kotlet za prowokatora ergo dynamitarda zdesantowanego  na ten portal.

Reza Aslan dal kiedys wywiad w CNN i trafnie to okreslil, ze u Benka rozwinal sie werbalny tik. On juz nie kontroluje swoich slow i non stop powtarza "militant islam" i "antisemitism".

33:33-34:19  oklaski, owacja na stojąco

Aplauz słuszny  bowiem ...  holocaust survivor ... Eli Wiesel. Ten bajarz potrafił bajerować.

... W numerze 41 (kwiecień 1997) Smith analizuje wywiad jakiego udzielił Elie Wiesel dziennikowi „New York Times” (5 II11997). Znany noblista wspomina w wywiadzie o tym, jak „cudem przeżył”. Ale nie chodzi o obóz w Oświęcimiu. Mianowicie, mówił Wiesel, w 1956 roku został potrącony w Nowym Jorku przez taksówkę: „Przeleciałem cały blok. Taksówka uderzyła mnie na rogu 45. i Broadway‘u, a karetka zabrała mnie przy 44”. Analiza planu miasta, wizja lokalna, analiza balistyczna i medyczna wykazały, że Elie Wiesela zawiodła jego “memory”. Albowiem musiałby on przelecieć w powietrzu ok. 90 metrów wznosząc się w najwyższym punkcie swojego lotu na wysokość 20 metrów. Aczkolwiek gdyby przyjąć, że młody Wiesel ważył 60 kg, taksówka 800 kg i jechała z prędkością 80 km/godz to ilość energii (19750 dżuli) mogła teoretycznie być wystarczająca, aby przenieść Elie Wiesela po odpowiedniej trajektorii na odległość 90 metrów. Ale prawdopodobieństwo przeżycia po zderzeniu z ulicznym brukiem jest praktycznie równe zeru. Byłoby to rzeczywiście „cudowne ocalenie”. Niemniej Elie Wiesel przeżył i jako „accident survivor” przewieziony został karetką do jednego ze szpitali. Ale tam pozbawieni ludzkich uczuć, chciwi lekarze najpierw przeszukali mu kieszenie w poszukiwaniu gotówki lub jakiegoś dokumentu, który potwierdzałby, że jest ubezpieczony. Ale ponieważ nic nie znaleźli, więc odmówili mu pomocy. Karetka zawiozła go do drugiego szpitala, gdzie wszystko się powtórzyło. Wreszcie pomocy udzielił mu pewien żydowski lekarz. W swoich wspomnieniach zatytułowanych All Rivers Run to the Sea (Nowy Jork 1995) Wiesel również opisuje, jak leciał w powietrzu niby „postać z obrazu Chagalla” (str. 293). Ale występuje tu tylko jeden szpital. Z kolei analiza opowiadania Wiesela „The Accident” (1961) wykazała, że bohater opowiadania imieniem Józef także został uderzony przez taksówkę w tym samym miejscu, w tym samym czasie co realny Elie. Ale, co ciekawe, fikcyjny Józef przeleciał w powietrzu tylko kilka jardów, a więc o wiele mniej niż rzeczywisty Elie w opowiadaniu opublikowanym 30 lat wcześniej : wywiad w „New York Timesie” lekarz również odmawia przyjęcia „ocaleńca” Józefa, ale nie dlatego, że nie ma on ubezpieczenia, ale dlatego, że uznano go za umierającego, dla którego nie ma ratunku. Wątek ubezpieczenia pojawił się dopiero w 1995 roku w wywiadzie dla “New York Timesa“, co zapewne należy widzieć w kontekście reformy ubezpieczeń podjętej przez prezydenta Clintona.  ...

cytat za :

http://www.tomaszgabis.pl/2018/01/11/z-czasopism-stanczyk-pismo-postkonserwatywne-nr-35-2000/