Winston Churchill i Franklin D. Roosevelt

24 stycznia 1944 roku Winston Churchill napisał list do Józefa Stalina, żeby poinformować go, że Anglia bez względu na wszystko będzie walczyć i dążyć do całkowitego zniszczenia Niemiec. W liście czytamy:

"Nigdy nie myśleliśmy o pokoju, nawet wtedy, kiedy byliśmy całkowicie izolowani i mogliśmy taki pokój uzyskać bez większych szkód dla brytyjskiego imperium, nawet twoim [Stalina] kosztem. Dlaczego teraz mielibyśmy tak myśleć skoro zwycięstwo nas trzech jest tak blisko?"

Co Churchill miał na myśli pisząc "kiedy byliśmy całkowicie izolowani"? Był to czas, kiedy ani Sowiety ani USA nie były jeszcze zaangażowane w wojnę. Churchill chciał celowo, żeby wojna trwała. Wielka Brytania była wtedy tak słaba, że Niemcy mogłyby ją zgnieść w ciągu kilku tygodni. Jak pokazuje historia to Hitler pod Dunkierką otoczył brytyjską armię i łatwo mógł ją pokonać i powinien to zrobić, a potem wystąpić z traktatem pokojowym. Syn Churchilla Randolph zapytał ojca kilka dni potem, kiedy został on premierem, jak zamierza wygrać tę wojnę? Churchill odpowiedział, " Wciągnę do niej Amerykanów".

I tak zrobił, a wiedział, że mógł to zrobić, ponieważ Franklin Roosevelt parł do wojny tak jak on sam. Największą obawą Roosevelta było to, że wojna skończy się zanim on do niej przystąpi. FDR chciał przejść do historii jako prezydent czasów wojny. Roosevelt i Churchill prowadzili sekretne rozmowy zanim Churchill został premierem. To było przyczyną, dla której szyfrant Tyler Kent*, pracownik amerykańskiej ambasady w Londynie, został uwięziony po dojściu Churchilla do władzy. Kenta skazano na siedem lat więzienia tylko za to, że wiedział o tych poufnych rozmowach i miał żelazne dowody na to, że Roosevelt obiecał Churchillowi, że na pewno przystąpi do wojny. Churchill sam zanotował rozmowę, jaką przeprowadził z bliskim doradcą Roosevelta, Harrym Hopkinsem 10 stycznia 1941 roku:

"Prezydent [Roosevelt] jest zdeterminowany żeby wspólnie wygrać tę wojnę. Nie popełnij błędu. On wysłał mnie tutaj żeby ci powiedzieć, że wszystkimi siłami i za wszelką cenę zrobi to z tobą, bez względu na to, co się z nim stanie."

Churchill został wybrany premierem 10 maja 1940 roku. Kiedy Niemcy pokonały Polskę, znaleziono w polskich archiwach twarde dowody na to jaką  rolę odgrywał FDR i skupieni wokół niego żydzi w dążeniu do wojny. Dokumenty* te dostały się w 1945 roku w ręce Amerykanów i przez 20 lat nie mogły być dostępne dla historyków. Prof. G.C. Tansill w książce "Back Door to War" napisał, że Roosevelt dążył nieustająco do wojny. Tansill cytuje dowody, że używał wszystkich dostępnych kanałów zachęcając Chamberlaina do wojny z Niemcami. Roosevelt mówił Brytyjczykom i Francuzom, że przyjdzie im z pomocą jak tylko ci zdecydują się na wojnę przeciwko Niemcom. Specjalną rolę odgrywał w tym procederze W. Bullitt "superambasador" Roosevelta.

Podobnie Eleanor Roosevelt ujawniła, że jej mąż nie był ani zaskoczony ani przygnębiony atakiem na Pearl Harbor, chociaż publicznie grał, okazując przygnębienie. Katastrofa w Pearl była "wielkim spełnieniem", a Pani Roosevelt twierdziła, że "stał się wtedy bardziej pogodny niż był poprzednio".

Hitler uważał, że w Wielkiej Brytanii istnieje silny ruch pokojowy, który może wywrzeć presję na rząd i doprowadzić do pokoju z Niemcami, był jednak w błędzie. Ruch ten został fikcyjnie stworzony i odgórnie kierowany w celu dezinformowania Niemców i działania na zwłokę. Wszystkie listy i wiadomości wysyłane przez Niemców do tej organizacji były przechwytywane przez rząd GB. W ten sposób Rudolf Hess został podstępnie zaproszony do Anglii w celu rozmów o ustanowieniu pokoju. Było to jednak celowe granie na zwłokę i czekanie aż USA przystąpią do wojny. Oferta pokojowa, o której Hitler myślał, pod warunkiem, że Brytyjczycy przyjęliby pozycję neutralną była tak zdumiewająca, że Herbert Hoover, kiedy mu o tym powiedział ambasador Kennedy miał, łapiąc dech, powiedzieć "Dlaczego Brytyjczycy tego nie akceptują?" "Nic tylko zawzięty upór Churchilla" odparł Kennedy. Stwierdzenie Josepha Kennedy'ego starczy żeby potępić Churchilla jako wojennego kryminalistę.

Będąc u szczytu swojej potęgi Hitler oferował wycofanie się z Francji, Danii i Norwegii. Proponował zwinięcie się swojej armii bez jednego wystrzału. Chciał pokoju z Anglią nawet jeśli, ta nie zwróciłaby niemieckich kolonii, które Brytyjczycy zaanektowali w końcu I wojny światowej. Hitler nie chciał wojny. Gdyby nawet Niemcy wygrały wojnę to nie przyniosłoby to im nic dobrego, mówił. "[Hitlera] plany socjalne i związane z kulturą były tak ogromne, że ich realizacja zajęłaby całe lata" usłyszał Churchill od A. Forstera. Hitler wyraził taką opinię: "Wojna europejska byłaby końcem wszystkich naszych wysiłków nawet jeślibyśmy zwyciężyli, ponieważ zniknięcie brytyjskiego imperium byłoby nieszczęściem i niepowetowaną stratą". Anonowi Mussertowi, przywódcy holenderskich faszystów powiedział: "Nie mamy najmniejszego powodu żeby walczyć z Wielką Brytanią. Nawet gdy zwyciężymy to nic nie zyskamy".

Jednym z najbardziej haniebnych czynów Churchilla było potraktowanie Rudolfa Hessa. 10 maja 1941 Hess, będący prawą ręką Hitlera, poleciał samotnie do Szkocji żeby spotkać się z księciem Hamiltonem i rozmawiać o pokoju między państwami. Planował wylądować na pobliskim lotnisku, ale nie mógł go zlokalizować i musiał skakać pierwszy raz na spadochronie. Hess oczekiwał, że będzie przyjęty z szacunkiem lecz zamiast tego wtrącono go do więzienia i trzymano go w odosobnieniu do końca życia. Oskarżono go w Norymberdze o "zbrodnie przeciwko ludzkości" i skazano na dożywocie. Ostatnie 20 lat swego życia spędził w samotności, nie pozwalano mu nawet na widzenie z żoną czy synem. Jego samobójstwo w wieku 93 lat jest przez wielu dzisiaj kwestionowane także przez jego syna.

Istnieje pewna wskazówka, że Hitler chciał dobrowolnie zrezygnować ze stanowiska i przejść w stan spoczynku gdyby Wielka Brytania przyjęła postawę przyjacielską wobec Niemiec. "Na kilka dni przed zamachem [na Adolfa Hitlera 8 listopada 1939] pojawiła się informacja, że [Hitler] rzeczywiście był przygotowany na taki krok. Niemiecki książę Max Hohenlohe rozmawiał w Szwajcarii z przedstawicielami Vansittarta, sekretarza brytyjskiego MSZ. Powracał do Niemiec z raportem dla Göringa w którym twierdził, że pokój z Anglią jest możliwy pod warunkiem, że Hitler i Ribbentrop zostaną odsunięci od władzy. Jeden z obserwatorów zanotował wtedy w swoim dzienniku, że Göring potwierdził, że Hitler zgodziłby się na to".

Mary Ball Martinez, która była akredytowanym dziennikarzem przy Watykanie od 1973 do 1988 odnosząc się do papieża Piusa XII i II wojny światowej napisała:

"Czterech jezuickich historyków, ku ich zaskoczeniu, natrafiło na dokumenty potwierdzające osobiste zaangażowanie Piusa XII w spisku mającym na celu obalenie Hitlera. W styczniu 1940 roku spotkał on się z agentem reprezentującym grupę niemieckich generałów, który poprosił go o przekazanie brytyjskiemu rządowi, że są gotowi "usunąć" Hitlera jeśli Wielka Brytania dojdzie do porozumienia z umiarkowanym rządem w Niemczech. Pius XII szybko przekazał tą wiadomość Sir D'Arcy Osbornowi, brytyjskiemu ambasadorowi przy Watykanie. Oferta została jednak odrzucona".

Także przy innych okazjach Niemcy oferowali odsunięcie Hitlera od władzy jeśli w zamian otrzymaliby rozsądne warunki pokoju. Dyplomata amerykański Joseph E. Davies 20 stycznia 1943 roku podczas dużego mitingu w Los Angeles ujawnił, że Niemcy oferowali odsunięcie Hitlera od władzy także w 1940 roku jeśli Brytyjczycy zawarliby układ pokojowy z Niemcami. 

Hans Kohn, recenzując książkę Johna Scotta "Duel for Europe", 14 grudnia 1942 roku w New Republic napisał: "Jeśli Wielka Brytania chciałaby zawrzeć pokój z Niemcami, mogłaby to łatwo uczynić w 1939, w lecie 1940, i znów wiosną 1941 roku". To nie Hitler i nie Niemcy, jak się ich opisuje do dzisiaj byli wojennymi maniakami. Rzeczywistymi maniakami byli Roosevelt, Churchill i ich żydowscy poplecznicy tacy jak Bernard Baruch, Felix Frankfurter, David E. Lilienthal, David Niles, Louis Brandeis, Samuel I. Rosenman, Henry Morgenthau, Jr., Benjamin V. Cohen, Rabbi Stephen Wise, Francis Perkins, Sidney Hillman, Herbert H. Lehman, Jesse I. Straus, Harold J. Laski, Charles E. Wyzanski, Samuel Untermyer, Edward Filene, David Dubinsky, Mordecai Ezekiel, Abe Fortas, Isador Lubin, Harry Dexter White (Weiss), David Weintraub, Nathan G. Silvermaster, Harold Glasser, Irving Kaplan, Solomon Adler, Benjamin Cardozo, Anna Rosenberg i wielu innych.

Jednym z powodów, który miał usprawiedliwiać zniszczenie "nazistowskiego systemu" był ten, że Hitler miał rzekomo być dyktatorem. Założono, że Niemcy nie mogą się go pozbyć. Dlaczego jednak "najszczęśliwsi ludzie na świecie", jak David Lloyd George mówił wtedy o Niemcach, po dojściu Hitlera do władzy, chcieliby się go pozbywać.

W jaki sposób Hitler stał się przywódcą Niemiec? Brytyjski historyk prof. A.J.P. Taylor daje odpowiedź w książce "The Origins of the Second World War":

"Hitler został mianowany kanclerzem przez Prezydenta Hindenburga zgodnie z konstytucją i porządkiem demokratycznym". "Konserwatywni politycy, kierowani przez Papena...rekomendowali go Hindenburgowi [i] otrzymali kluczowe pozycje w rządzie dla siebie". "On nie "zagarnął" władzy dla siebie. On czekał na to żeby ludzie, którzy poprzednio próbowali trzymać go na dystans, teraz tę władzę zrzucili na niego. W styczniu 1933 Papen i Hindenburg błagali go żeby stał się Kanclerzem, a on łaskawie się zgodził".

Churchill nigdy nie był wybrany przez Brytyjczyków tak jak był wybrany Hitler przez Niemców. Churchilla wybrały "zakulisowe siły", dla jednego tylko celu, prowadzenia wojny. Jak tylko losy wojny zaczęły sprzyjać brytyjskiemu imperium, Churchill zrzucił maskę prawości i stał się otwarcie arogancki. 2 września 1943 roku, na forum parlamentu powiedział:

"Dwa bliźniacze korzenie zła, nazistowska tyrania i pruski militaryzm muszą być wyrugowane. Poświęcimy wszystko i posuniemy się tak daleko w przemocy aż to osiągniemy".

Punkt 6 Karty Atlantyckiej podpisanej 14 sierpnia 1941 wzywał do "zniszczenia nazistowskiej tyranii" i tylko tej. Zgodnie z tym prawem inna tyrania mogła być popierana i należało jej pomóc. Należy zauważyć, że punkt 6 tej deklaracji był sprzeczny z punktem 3, który stanowił: "sygnatariusze uznają prawo wszystkich narodów do wyboru formy własnego rządu". Punkt 6 był tym samym "tajną" deklaracją wojny USA przeciwko Niemcom na długo przed atakiem Japonii na Pearl Harbor. Roosevelt rozkazał już w kwietniu 1941 roku żeby amerykańskie okręty przesyłały Brytyjczykom informacje o lokalizacji okrętów niemieckich w celu ich niszczenia. Natomiast wypowiedzenie wojny Stanom Zjednoczonym przez Hitlera 11 grudnia 1941 roku było dotrzymaniem obietnicy złożonej Japonii.  

https://en.wikipedia.org/wiki/Tyler_Kent

https://www.salon24.pl/u/coroner/666360,1939-scisle-tajne-raporty-z-ministerstwa-spraw-zagranicznych

https://archive.org/stream/Weissbuch_Nr.3_Polnische_Dokumente/AuswaertigesAmt-WeissbuchNr.3-PolnischeDokumenteZurVorgeschichteDesKrieges1940128S.Scan#page/n9/mode/1up

https://archive.org/details/CharlesCallanTansillBackDoorToWarRooseveltForeignPolicy19331941

Notka powiązana:

http://kotlet.szkolanawigatorow.pl/swastyka-i-nagi-mieczI

 

---

tagi: winston churchill 

	kotlet
	6 sierpnia 2019 11:05

6     2247    2 zaloguj sie by polubić